مشاور

یک اشتباه بزرگ والدین در تربیت کودکان این است که این حق طبیعی کودک را که باید از اتفاقات جهان باخبر باشد را از او پنهان می کنند یا دروغ می گویند و برخی اوقات افراط می کنند و سبب ترس کودک می شوند.

توضیحی که درباره ویروس کرونا به کودک ارائه می شود باید سبب آرامش در کودک شود و او را در مورد رفتارهای مقابله ای با ویروس از جمله در خانه ماندن و روبوسی نکردن قانع کرد.

مرحله بعد از اطلاعات راجع به ماهیت این ویروس، آموزش های بهداشتی به کودک نظیر شستن دست ها و استفاده از ماسک و دستکش است.

از کودک بخواهید از احساساتش نسبت به این ویروس با شما صحبت کند که این امر سبب تشویق کودک به بیان احساساتش می شود که مسئله بسیار مهمی است.

تا حد زیادی احساسات کودک نسبت به این بیماری به رفتار و اطلاعات بزرگسالان بستگی دارد.

قرار نیست به کودک در مورد خطرات این بیماری دروغ بگوییم صرفا باید به کودکان قوت قلب بدهیم و سعی کنیم مانند خلبانی باشیم که در مواجهه با مشکلات با آرامش به مسافران پیغامی را می رساند.

کدکانی که به سایل رزشی علاقه نشان می دهند،شاید قهرمانان ورزش آیندهباشند.این بچه ها هوش جسمی حرکتی خبی دارند.یعنی بهتر از سایر کدکان می توانند حرکات بدنشان را کنترل کرده و اشیا را با مهارت بیشتری در دست می گیرند.در نتیجه از فعالیت های حرکتی لذت می برند و می تانند در آینده افتخار آفرین شوند.

اگر می بینید که کودک زدتر از معمول چهاردست و پا ه راه افتاده، به اجرای نمایش های شاد و کوتاه  یا شرکت در رشته های رزشی و سایر حرکات فیزیکی یا موزون علاقمند است،هوش و استعداد رزشی اش بالاست.

در صورتی که کودک شما دوست دارد با سرعت بدود یا با توپ بازی کند، هوش جسمی- حرکتی خوبی دارد. اگر استعداد او به خوبی پرورش یابد، ممکن است در آینده فوتبالیست یا ورزشکار خوبی شود.

این دسته از بچه ها از فعالیت هایی مانند پیاده روی و شنا هم لذت می برند. عمل گرا هستند و حس لامسه خوبی دارند. حتی ممکن است هنگام صحبت کردن از دست هایشان زیاد استفاده کنند.برای پرورش این هوش سعی کنید برای فرزندتان وسایل ورزشی و بازی های حرکتی متنوعی فراهم کنید و البته او را در ورزش های تیمی شرکت دهید.

گاهی ما می خواهیم از فرزندانمان دانشمند بسازیم: سه تا شش سالگی زندگی کودک باید فقط و فقط سه چیز باشد:

1- بازی

2- اسباب بازی

3- همبازی

در این سن کودک را نباید با علم به معنای واقعی آن آشنا کرد، چرا که مغز کودک به رشد کافی نرسیده و باعث اضطراب در کودک خواهد شد.

در این سن کودک تنها با بازی و همبازی، دنیا و قوانین طبیعت و توانایی های خود را کشف کرده، رشد خواهد کرد و یادمان باشد، کودک مضطرب امروز، انسان افسرده فردا است.

بچه ها در یک سن خاصی دوست دارند با غذا بازی کنند و سر سفره ریخت و پاش کنند…

والدین هم مرتب می گویند نکن،دست نزن،نریز کثیف میشه و ….

از کودک 2 تا 4ساله نباید انتظار داشت مانند بزرگ ترها مودبانه غذا بخورد، کودک با غذا بازی می کند تا جهان اطراف خود را کشف کند و از طریق همین کشف هوشش بالاتر برود.

با صبوری و همراهی پدر و مادر  این مرحله را می توان با دلپذیری بیشتری سپری کرد تا کودک هم خوش غذا بشود…

وقتی کودک می بیند که همواره والدین نظر خود را درباره او اجرا می کنندو وی فاقد قدرت است،با توسل به لجبازی و بدرفتاری ، به بازی مبارزه برای کسب قدرت دست می زند.

اگر والدین به نیاز و علت اصلی رفتار وی توجه نکنند آنها نیز در این بازی درگیر شده و با تحمیل نظرشان، چه با تشویق یا تنبیه و یا خشونت، او را وادار به ترک رفتار می کنند.

در این صورت کودک در بازی قدرت شکست می خورد و انگیزه ای برای مخالفت های بیشتر می یابد و احساسات ناگواری را تجربه می کندو در نهایت هر دو آسیب خواهند دید.