مشاور

آداب معاشرت، نه‌تنها جزو لاینفک زندگی ما هستند، بلکه هر پدر و مادری هم آرزو دارد بچه مبادی آدابی داشته باشد ولی چه‌طور می شود این ریزه‌کاری‌ها را به آن‌ها آموخت؟ اولین نکته برای آموختن آداب معاشرت به کودکان این است که شما به‌عنوان پدر یا مادر بپذیرید که این اتفاقی یک‌شبه نیست و به‌تدریج باید در فرزند شما اتفاق بیفتد. بچه‌ها، به‌خصوص اگر کم‌تر از چهار سال داشته باشند، نمی‌توانند یک‌باره، همه آداب را به‌جا بیاورند و شما، با گفتن پی در پی «الان باید چی بگی؟» یا «کلمه جادویی‌مون چی بود» و…، بیش‌تر او را گیج و سردرگم می‌کنید.
یک گوش در و یک گوش دروازه؟
والدین توضیح می‌دهند و کودکان فراموش می‌کنند. این مساله، غیرقابل اجتناب است.بهتر است به‌جای این‌که وقت‌تان را با صحبت‌های بی‌پایان در زمینه اهمیت رعایت آداب معاشرت با فرزندتان تلف کنید، کمی به بازی بپردازید. بازی، بهترین روش برای آموختن روابط اجتماعی است که باعث می‌شود کودک موقعیت را از نزدیک لمس کند. در این بازی‌ها، گاهی شما میهمان شوید و گاهی او. در مورد هر آن‌چه او باید رعایت کند، برایش نقشی را که به‌عنوان میهمان و میزبان دارید بازی کنید و قبل از رفتن به میهمانی، این بازی‌ها را برایش مرور کنید تا آن‌چه را آموخته، به خاطر بیاورد.
دوصد گفته چون نیم کردار نیست!
بعد از یک روز کاری خسته‌کننده، وارد خانه می‌شوید، کیف و روزنامه را به گوشه‌ای پرت می‌کنید و شاید زیر لبی غر هم بزنید که چرا این بچه اسباب‌بازی‌هایش را روی زمین، ولو کرده است. خب در چنین شرایطی، نباید انتظار داشته باشید که کوچک‌ترها، به استقبال‌تان بیایند، سلام کنند و خسته نباشید بگویند. کودکان، برای آموختن آداب معاشرت، به یک الگوی عملی احتیاج دارند و والدین، در این زمینه نقش مهمی دارند. پس اگر دوست دارید فرزندتان بلند سلام کند وقتی از سر میز یا سفره غذا بلند می‌شود، با کلمات رسا و شمرده، تشکر کند،میان حرف دیگران نپرد، از کلمه «لطفا» استفاده کند و…، خودتان پیش‌قدم شوید و این الفاظ را در صحبت کردن با او، زیاد به کار ببرید.

حتما،مسوولیت‌های کوچک به فرزندان خود بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیت‌پذیر شوند. مسئولیت‌هایی چون؛ آب دادن به گل‌ها، مرتب کردن اتاق خود، شستن جوراب‌های خود، نگهداری از خواهر یا برادر کوچک‌تر، کمک و مشارکت در تمیز کردن خانه، پختن غذاهای ساده، مرتب کردن لباس و … – فرزندان خود را راحت‌طلب بار نیاورید. همه کار‌های او را انجام و نیاز‌های او را برآورده نسازید. – عبارت عذر خواهی را حتما به آنها آموزش دهید. اگر اشتباهی کردند یا باعث زحمت برای کسی شدند، از این عبارت، معذرت‌ خواهی استفاده کنن. این عبارت یک کلمه کلیدی و حلال مشکلات او در زندگی آینده است. – شایسته است با فرزندان خود با ادبیات شایسته صحبت کرده و عفت کلام را رعایت کنید. همچنین این عفت کلام را به آنها به صورت مستقیم و غیر مستقیم آموزش دهید. آنها باید از بیان و شنیدن بعضی کلمات خجالت بکشند. در برخورد با نزدیکان، اقوام و دوستان، کودکان باید یاد بگیرند با احترام با اشخاص رفتار کرده و پاسخ مودبانه به آنها دهند. در عوض گفتن؛ آره، هان، هوم و… یاد دهید بگویند؛ بله، خیر، حتما، خواهش می‌کنم، متشکرم و… – پاسخ یک کلمه‌ای، بیش از حد صریح است، بهتر است با اضافه کردن چند لغت به لطافت صحبت بیفزایم. این نکته ظریفی است که باید والدین به کودکان خود بیاموزند. همچنین کودکان باید یاد بگیرند که مکث کردن ( نه طولانی )‌ در حین صحبت کردن خوب است، چرا که باعث فکر کردن قبل از شروع صحبت می‌شود. آنها نباید یکسره پرگویی کرده و بدون فکر صحبت کنند. – فرزند‌ان خود را تشویق کنید ، واضح و شمرده صحبت کنند. آنها باید کلمات را درست ادا کنند و نباید بعضی از حروف را حذف کنند. کلمات باید واضح و مشخص و صحیح ادا شوند. چرا که زیر لب سخن گفتن، سریع و بدون فکر صحبت کردن فاقد گیرایی، هوش و ذکاوت بوده و او را زیر سوال می‌برد. در این آموزش‌ها نکاتی ظریف‌تر از مو نهفته است که والدین محترم باید با درایت، سیاست، مشاوره با افراد حاذق، مطالعه و آگاهی به این امر مهم بپردازند. فرزندان ما سرمایه‌های آینده یک جامعه، یک کشور و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در پرورش آنها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.