مشاور

 پدر و مادر باید بتوانند این تفاوت ها را بشناسند تا امر تعلیم و تربیت به مسیر مناسب و رو به رشدی برای اطفال نشان بدهد. کشف این ویژگی های منحصر به فرد، حضور والدین تیزبین، علاقه مند و پرحوصله را می خواهد. بخشی از خصوصیات خاص کودکان تنها در وضعیت های ویژه ای خود را نشان می دهد و در شرایط عادی ممکن است از دید پدر و مادر مخفی بماند، فرزندی که نیمی از روز را دور از والدین به سر می برد چقدر احتمال دارد که در چنین شرایطی قرار بگیرد؟ طبعاً این فرصت طلایی و استثنایی از دست والدین میرود. که همراهی و هم گامی با آنها می تواند به اطفال شان نوید بخش باشد و تا مورد رضایت پدر و مادر و اطرافیان شان قرار گیرد. والدین با مسولیت و با احساس نسبت به گریه ها و خنده های کودک (امور ساده و روزمره ی فرزندان) واکنش نشان می دهند و به تعبیر خود در او اعتماد بنیادی ایجاد می کنند، در مقابل والدینی که به هر دلیل نسبت به این پدیده ها، غیر حساس و مسولیت ناپذیرند، در کودک عدم اعتماد به وجود می آورد. ( این حالت ممکن است از سوی مراقبین نامناسب هم به کودک منتقل شود.) نتیجه اعتماد بنیادی آن است که کودک رفتار خود را اثربخش می بیند و می داند با گریه هایش می تواند مادر یا مراقب خودش را صدا بزند ولی کودک بی اعتماد نسبت به این رفتارها، نا امید است و آهسته آهسته در خود فرو می رود. متأسفانه کودکانی که از توجهات لازم در این عرصه برخوردار نیستند در اولین گام های سلطه گری و سلطه پذیری تعاملی با انسان ها، شکست می خورند.